Prolog

- Stine - wydostało się z warg mężczyzny. Złożył błagalnie ręce, widząc poczynania swojej narzeczonej, która właśnie się pakowała, w celu wyjazdu z Oslo.

- Nie, Kenneth. Muszę to wszystko przemyśleć jeszcze raz.

- Ale proszę Cię...

- Spójrzmy prawdzie w oczy - podniosła wzrok znad walizki. Jej oczy były zaszklone. Nie wiedziała już, co ma zrobić. - Jestem na absolutnie każde Twoje zawołanie, zawsze wtedy, kiedy mnie potrzebujesz. A dla mnie nie potrafisz znaleźć chociaż chwili...

Mężczyzna westchnął ciężko. Miała całkowitą rację. Nie miał dla niej czasu w trakcie sezonu, a teraz, kiedy się skończył? Jest prawie tak samo. Ale przecież robi to dla niej! Przecież to dla niej zadecydował się sformalizować ich związek. Aby miała to poczucie, że jest tylko jej.

- Robię to wszystko dla nas, dla Ciebie. Abyś miała jak najlepiej.

- Najlepiej dla mnie by było, gdybyś był na miejscu, a nie jeździł po całej Europie. Wiesz, jak bardzo mi Ciebie brakuje?.. - na chwilę urwała, ale nie dała mu na to odpowiedzieć. - Nie, bo nigdy nie słyszałeś mojego płaczu. Muszę jeszcze raz to przetrawić, zastanowić się, czy wyjście za Ciebie... - nie dokończyła.

Nie potrafiła sobie wyobrazić życia bez niego. Wiedziała też, na co się pisze. Myślała, że będzie to łatwiejsze. Ale tak nie było...

Nikt nic nie mówił, słychać było tylko ich oddechy. Po chwili zasunęła suwak torby i podniosła się do pozycji stojącej, po czym zbliżyła do niego.

- Do zobaczenia, Kenneth - nawet go nie pocałowała na pożegnanie. Z bólem serca odwróciła się do niego plecami i ruszyła w kierunku wyjścia.

~*~*~*~

- Brand - szepnęła błagalnie. - Powiedz mi, że to nie jest prawdą.

- Jeśli w to wierzysz, to wszystko jest prawdą. Jeśli nie, to wszystko jest dobrze.

Maren dzięki "pomocy" anonimowej osoby otrzymała wiadomość, jakoby jej narzeczony ją zdradzał. Na dwa miesiące przed ślubem!

Odrzuciła kartkę z listem i na stół i ruszyła w jego stronę. Czuła ogarniającą ją wściekłość oraz ból. Kocha go, a on odstawia takie cyrki?!

- Chcę usłyszeć z Twoich ust, że mnie nie zdradzasz - zacisnęła palce na jego marynarce.

- Mam nawet skłamać, tak? - prychnął, a w kobiecie wszystko się zagotowało. Łzy wściekłości stanęły w jej oczach, kiedy wymierzała mu siarczystego policzka.

- Maren, zdecydowanie przesadzasz! - warknął, chwytając się za zaczerwienione miejsce. - Zachowujesz się, jakby wszystko kręciło się wkoło Ciebie. Chcesz, żeby wszyscy byli dla Ciebie od tak - pstryknął palcami. - Czemu mi nie wierzysz, tylko całkiem obcym ludziom, którzy chcą nam zaszkodzić?

- Nie pamiętasz, jak raz już to zrobiłeś? - po jej policzkach pociekły pierwsze łzy, a głos się załamał. Nie chciała o tym pamiętać, ale to wszystko jej z powrotem przypomniało sytuację sprzed dwóch lat.

- Pamiętam, ale dobrze wiesz, jak to było.

- Uwierz mi, wolałabym nie wiedzieć - odwróciła się do niego plecami i skierowała w stronę wyjścia. - Nie wracam dziś na noc, możesz sobie to wszystko jeszcze raz przemyśleć.

Zostawiła go samego, zdanego na siebie. Musiała odreagować, to wszystko...ją przerastało. To ona zajmowała się organizacją ICH ślubu. On tylko potakiwał. Nie był gotowy na małżeństwo, ale... Nie chciał też stracić tego, co gwarantował mu związek z panną Ristad. W dodatku ta za nim szalała, chociaż... Z każdym dniem powoli zaczynało się to sypać...

Jestem zdecydowanie wcześniej, niż powinnam. 

Ale wiecie co? Nie byłam w stanie się powstrzymać, jak zaczęłam czytać ff o naszym głównym bohaterze, to coś we mnie pękło i kazało się zjawić dwa tygodnie przed planowaną premierą. 

Pierwsze słowa powstały tu 03.03. Potem nastąpiła długa przerwa, bo... nie byłam w stanie się zebrać, żeby cokolwiek tu napisać. Jak to powiedziała mi Olusia "musiałam dojrzeć". I chyba to zrobiłam, w końcu mam tu napisane ponad dziesięć postów XD nieważne, że na razie nie mam tu pomysłów XDD

widzimy się tu 16.09, tuż po zakończeniu SLMS.

Ernst

Druga opcja

Du, ich und dein Bruder